‘Vrouwenvoetbal is zonde van het gras’. Gert Jan Verbeek, coach van AZ stelde dat enige tijd geleden bij een voetbalpraatprogramma. De overige  aanwezigen schoven wat onrustig op hun stoel, keken wat gegeneerd, maar deden er het zwijgen toe. Toen leek mij deze quote vooral niet bijster bevorderlijk voor de collegiale verhoudingen binnen de club maar het bleek een voorbode voor meer: afgelopen week trok het Alkmaarse bolwerk de stekker uit het eerste vrouwenteam. Drie landskampioenschappen in de nieuwe eredivisie op rij ten spijt.

AZ lijkt mij, net als veel andere betaalde voetbalclubs, een lekker ouderwetse organisatie. Een organisatie met een zogenoemde monocultuur, in dit geval van mannen. Dat is natuurlijk een beetje de charme bij voetbal, maar uit de recente geschiedenis van de creditcrisis (bijvoorbeeld de ondergang van ABN AMRO) weten we dat zo’n monocultuur geen garantie is voor succes op lange termijn. Het leidt bijvoorbeeld tot een tunnelvisie en staat bovendien de broodnodige innovatie in de weg. Ook al kun je nog zo hard achter een bal aan hollen en sta je best bovenaan in de eredivisie, op langere termijn moet je net als ieder ander bedrijf, innoveren. Als je tenminse een echt bedrijf wilt zijn en niet afhakelijk van geld dat mogelijk uit de lucht komt vallen. In een bedrijfstak waar je eerst jaren moet praten over het veranderen van één arbitrage maatregel, iedereen vasthoudt aan écht gras en mensen middeleeuws worden verhandeld als vee, is dat natuurlijk niet de sterkste kant.

Achterban

Maar hoe innoveer je een voetbalbolwerk? Bijvoorbeeld door om je heen te kijken, je bewust te zijn van ontwikkelingen in de maatschappij en daar op inspelen, zonder te verwachten dat het direct geld oplevert. Dat kan op allerlei manieren, maar één daarvan is het zoeken naar nieuwe verbindingen met de achterban. Zo kun je bijvoorbeeld een positief voorbeeld zijn voor de jonge generatie voetballers (gedraag je op het veld) en je personeelsbestand een afspiegeling laten zijn van je klanten (in dit geval de supporters, de achterban). In de achtertuin van AZ groeit het aantal voetballende meisjes met 10% per jaar. Het zou dus zo maar eens kunnen dat over een aantal jaren vrouwenvoetbal dé nieuwe bron van sponsorinkomsten is. Je weet het niet.

Kater

Het vraag natuurlijk heel veel van traditionele bolwerken, vrouwenvoetbal te zien als kans. Dat AZ stopt is minder erg dan het lijkt. Het is natuurlijk een kater voor al die mensen die er al die jaren zo hard aan hebben getrokken. Achter het besluit om te stoppen is vast een lange periode van vechten tegen spreekwoordelijke Alkmaarder windmolens schuil. Vechten tegen de een starre bedrijfscultuur kost veel energie. Vergelijk het met al die vrouwen die ervoor kiezen zzp’er te worden in plaats van zich naar boven te vechten naar de top van een bedrijf. Ergens lekker overnieuw beginnen is leuker en gelukkig zijn er in Nederland genoeg innovatieve clubs waar het vrouwenvoetbal wel ruim baan krijgt om te groeien. En het succes is dichterbij dan we denken. Voor wie het is ontgaan: het Nederlands elftal voor meisjes onder de 15 jaar won afgelopen week met 1-2 van Europees kampioen en vrouwenvoetbalnatie Engeland.

Hieke de Zeeuw